Na het uitgebreide ontbijt maken we ons klaar om het zuiden van de Lofoten te verkennen. Volgens de navigatie zijn het tot het dorpje Å, waar de E10 eindigt, 65 km die in 1u15 te doen moeten zijn.
Ons plan is om in één ruk tot Å te rijden, om daarna in etappes terug te keren. Maar plannen zijn er om gewijzigd te worden...
De eerste 25 km slagen we er in om zonder te stoppen door te rijden, maar dan wordt de drang toch te groot. Eerste korte stop dus om een paar foto's te maken. Waarschuwing: we hebben een massa foto's waarvan er veel, maar lang niet allemaal, hier gaan volgen.
Aan Skagsandenbeach volgt een langere stop. Dit is een breed zandstrand waar ogenschijnlijk veel gesurft wordt (er ligt een surfschool bij). Áls het niet zo fris was (11°), zou je je hier aan een of ander Caraïbisch strand wanen. We kijken een tijdje naar enkele dapperen die met een plank in het water liggen.
Een eind verder zie ik een wegwijzer met de vermelding 'krigsminne'. Naar onze - erg vrije - vertaling moet dat iets met de oorlog te maken hebben en dus draaien we daar af. Bijna 2 km verder stopt de weg en van oorlog geen spoor. Wel een paar mooie foto's kunnen maken. Achteraf leert Google ons dat het om een hoop stenen ging...
Terug op de hoofdweg, komen we al snel bij de Fredvangbruggen. Twee bruggen vlak na elkaar die naar, hoe kan het anders, naar het dorpje Fredvang leiden. Paar foto's voor, op en na de bruggen zijn het gevolg.
We slagen er nu weer in om een eind zonder te stoppen door te rijden tot net voor de Hamnøytunnel. Hier ligt een parkeerplaats met enkele picknicktafels en je hebt er een fantastisch uitzicht. Een warm zonnetje erbij doet ons hier geruime tijd genieten.
Vlak na de tunnel ligt Hamnøy, een dorpje dat tegenwoordig zowat alleen bewoond wordt door toeristen die in de rorbuer - vissershuisjes - een onderkomen vinden (Een overnachting op appartement-basis kost hier vannacht, buiten seizoen dus, €150 😱). Maar het geheel is erg fotogeniek.
Iedereen trekt hier de brug op om een foto te maken die miljoenen anderen vóór hen gemaakt hebben 😉
Zicht aan de andere kant van de brug, waar vandaag weinig interesse voor bestaat.
In het 'centrum'
Via de brug komen we op het eiland Toppøya. We stoppen hier aan een eettent, maar €20 voor een kom vissoep is ons toch teveel voor een tussendoortje...
We rijden dan maar door naar die andere grote toeristische trekpleister, Reine.
Het is hier ook wat drukker dan elders en op de parkeerplaats aan het uitzichtpunt vinden we dan ook geen plaats.
Beneden in het dorp vinden we die wel. Hier liggen verschillende restaurantjes op een hoopje en in één ervan laten we ons een enorme kom soep smaken. Ook nog €16, maar wel een kom, groot genoeg om er je voeten in te wassen.
We beginnen nu aan de laatste 10 km tot Å. Geraken doen we er echter niet binnen het eerste uur, want in Sørvågen zien we dat er een wandeling beschikbaar is. Aanvankelijk hadden we de Reinebringen willen doen, maar die wordt op alle informatieborden streng afgeraden wegens te gevaarlijk. Er wordt wel gewerkt aan een veilig pad naar dit uitkijkpunt. De wandeling die we nu gaan doen loopt rond het Sørvagenmeer(tje), is 2,5 km lang en mag 45 minuten duren. Wij doen er een stukje bij om naar een waterval te gaan kijken. (We hebben nog geen enkele foto van een waterval, en dat in Noorwegen!)
Mooi binnen de tijd komen we weer terug waar we vertrokken zijn en 10 minuten later staan we in Å op de parking waar de E10 eindigt. We kunnen nog een paar 100 meter doorlopen en dan staan we echt op het zuidelijkste punt van de Lofoten. Tenminste waar je kunt komen zonder te moeten zwemmen. Er liggen nog een paar eilandjes zuidelijker, maar daar geraak je met normaal vervoer niet.
En nu kunnen we weer aan de terugweg beginnen. Dat uur en een kwartier vanuit Leknes heeft trouwens 6 uur geduurd.
Beginpunt (vanuit deze richting gezien) van de E10
Annette wil nog een bezoekje brengen aan Nusfjord, het meest authentieke vissersdorpje van de Lofoten. Hiervoor moeten we, halfweg Leknes, van de E10 af en 7 km richting de oostkust rijden. Wel eerst nog een foto van de kerk van Flakstad (We doen ons geen moeite meer om er naar toe te rijden want ze zal toch gesloten zijn)
Net voor zonsondergang zijn we in Nusfjord. Dit blijkt een piepkleine nederzetting te zijn waar je, alweer, in enkele rorbuer kunt logeren. Op het middaguur is er een historische rondleiding. Een soort openlucht museum dus.
Je hoort hier niets anders dan het gekrijs van de meeuwen die tegen de rots en gevels nestelen.
Gedroogde viskoppen...
... en gedroogde vis.
Na een diner in het enige restaurant hier, is het tijd om op noorderlichtjacht te gaan. Ik had dit willen doen op het strand van Skagsandenbeach, maar Annette stelt voor om naar Hauklandbeach te rijden dat dichter bij huis ligt. En vermits ik niks te zeggen heb...
Nog voor we aan de parking zijn ziet Annette vanuit de auto al een eerste keer het licht. We zetten de auto aan de kant op een uitwijkplaats, maar nog voor het statief staat opgesteld is het licht weer weg. We staan blijkbaar wel al bij het strand en het decor is hier zó mooi dat we besluiten om hier de wacht op te trekken.
En het wachten wordt beloond. Het is een komen en (langer) gaan van noorderlicht en de weinige bewolking die er is, is niet storend. Zelfs de maan blijft mooi achter de berg achter ons. Het is wel een vreemde gewaarwording om bij het noorderlicht het geruis van de zee te horen. Tot nu toe was dat bijna altijd het gekraak van de sneeuw. En nu is het tijd voor een reeks foto's.
Om 11:35 houden we het voor bekeken. Wanneer we even voor middernacht aan het hotel komen zien we daar... juist ja
Posts
