Wanneer Ann-Karina, onze gastvrouw, van onze plannen hoort om naar Stokmarknes te rijden, geeft ze ons de tip om ook Nyksund te bezoeken. Dit is een klein authentiek vissersdorpje op een kleine 80 km van hier. Google leert ons dat er sporen van leven uit het ijzerentijdperk zijn gevonden, dat het eind 18de eeuw een belangrijke vissersplaats met 100-den inwoners werd, maar in de jaren '70 een spookdorpje was. Sinds 2003 is het gerenoveerd en wordt het terug bewoond door een 30 á 40 mensen (tijdens de winter een half dozijn)
Om 10:30 wordt de navigatie ingesteld en deze beweert dat we voor 79 km iets meer dan anderhalf uur gaan nodig hebben. Wel erg veel tijd...
Het eerste deel van de route kennen we nog van de voorbije dagen, maar net voor Sortland (het stadje dat we hebben bezocht, begin deze week) slaan we een andere richting in. Tot een paar kilometer voorbij Myre, een grotere havenplaats met iets meer dan 2000 inwoners, is het gedaan met asfalt. We moeten de laatste 9 km over een gravelweg rijden en daarvoor berekent de navigatie dik 20 minuten. Niks te veel, want de weg ligt bezaaid met gaten. Doet ons wat aan de wegentoestand in IJsland denken.
Nyksund ligt op een eiland dat via een kunstmatige dijk te bereiken is.
Het regent intussen al een tijdje wanneer we om 12:05 de auto aan de rand van het dorpje parkeren. Dit is één van de eerste dorpjes waar we in één oogopslag 4 café/bar/restaurants zien. Heel het dorpje is trouwens volledig te overzien vanaf de kleine parkeerplaats. We lopen van de ene waterkant naar de andere en hebben op die manier alles binnen 10 minuten gezien. En daar zal het ook bij blijven, want alles is gesloten...
We moeten nu dus via dezelfde weg weer terug naar Myre, maar dat is geen straf want het uitzicht is nu veel mooier.
Aangezien we in Nyksund niks te eten/drinken kregen, zoeken en vinden we hier wat.
De cappuccino en baguette gaan er vlot in en dus is het tijd voor de volgende etappe naar Stokmarknes.
We nemen de oostelijke route ipv van de hoofdweg. Deze loopt langs de Eidsfjorden en biedt weer een mooi decor aan. Het is wel een komen en gaan van buien, maar de wolken en regengordijnen geven hel geheel soms een mystieke uitstraling.
In Stokmarknes rijden we direct naar het hurtigrutenmuseum en maar goed ook want we hebben nog maar een half uurtje voor het sluit. Op zich voldoende omdat het oude schip, dat normaal bij het museum hoort, nu gesloten is wegens verbouwingen. Normaal gezien zou dat tegen volgend jaar volledig overkoepeld moeten zijn. In het museum staan een hoop voorwerpen uit de afgedankte schepen tentoongesteld en de geluiden op de achtergrond maken het geheel vrij realistisch.
(Geluid aan zetten)
Hotelkamers boven het museum.
Deze laatste 87 km rijden we zonder stoppen door (het deel vanaf Sortland zijn we al eens gereden). Om 18u zijn we terug thuis.
262 km gereden, weinig beweging gehad, maar wel weer veel gezien. Eender welk weer, het landschap gaat hier nooit vervelen.
Net voor we gaan eten krijgen we nog een kleurrijke zonsondergang voorgeschoteld.
De wind was vandaag iets minder, maar de temperatuur was dat eveneens: tussen 6 en 9°.
Posts
