08-09-2019: Senja

Zoals te verwachten was komen we vandaag maar langzaam op gang. Het is dan ook al bijna middag eer we vertrekken richting Ånderdalen op Senja. Bedoeling is om bij het Nationaal Park een wandeling te maken en daarna verder te rijden naar Skrollsvika, helemaal in het zuiden van het eiland. Geen idee wat daar te zien valt, maar gisteren zijn we aan die kant van het eiland niet geweest omdat de toeristische route over het midden en noorden loopt.

Maar vooraleer we aan onze wandeling beginnen, worden eerst nog een paar fotostops ingelast.

Na iets minder dan een uur rijden (veel meer dan gemiddeld een 45 km in één uur doe je hier niet) komen we aan het startpunt van de wandeling. Deze zou een kleine 7 km lang zijn en komt uit in het Nationaal Park zelf, en daarna mag je dezelfde 7 km terugkomen. Nu blijkt echter dat er een nieuwe, kortere, rondweg is aangelegd die echter niet tot in het Park doorloopt. De keuze is vrij snel gemaakt 😉. 

De eerste 2 km lopen we over een gemakkelijke gravelweg . Uit een infobord  leiden we af dat het de bedoeling is dat er een uitkijkpunt en een bezoekerscentrum komen, maar dat blijkt nog niet voor dit jaar te zijn.

Na 2 km eindigt het gravelpad en hier hebben we de keuze om alsnog naar het Park te lopen of het nieuwe, met palen aangegeven pad. Het wordt de laatste optie. Het is echter een smal, zompig pad en af en toe liggen er planken over de natte veengrond.  Het geheel doet een beetje denken aan de Hoge Venen bij ons.

Nu we toch aan het vergelijken zijn: we hebben de afgelopen dagen al tig maal de vergelijking met Oost-Canada, New Foundland, Alaska en Ijsland gemaakt.

De herfst heeft hier trouwens overduidelijk zijn intrede gemaakt.  Dat voelen we niet alleen aan de temperatuur (weer 10°), maar zien we ook aan de kleurende bladeren aan de bomen en struikjes. Trouwens veel bessen hier.

We kijken al 2 dagen uit naar elanden maar tot nu toe geen spoor van wild. Tot nu toe dus, want vlak voordat het pad weer op de grasvelden uitkomt vinden we een drol en hij is nét iets te groot om van een wandelaar te zijn 😁

De laatste kilometer gaat weer over het gravelgedeelte en zo hebben we een goede 5 km in de benen zitten wanneer we weer bij de auto staan.

Aan de overkant van de weg ligt een camping met restaurantje en we besluiten daar even iets te eten. Dat 'even wordt al snel een uur want we geraken daar aan de praat met een Nederlands koppel uit Den Bosch.

Het is dan ook al 15:45 als we aan ons laatste stuk tot Skrollsvika beginnen. De weg loopt via enkele dorpjes langs de kust en biedt eeen paar mooie fotogelegenheden.

Na een uurtje rijden zijn we in Skrollsvika en we vroegen ons af wat we daar zouden vinden. Wel, NIKS. Dit is het einde van de wereld (of toch van Senja) en behalve een ellendig uitziend winkeltje, een gesloten museum, enkele huizen en wat boten is hier niks te beleven. In de zomermaanden vertrekt hier wel nog een veerboot. Het begint hier trouwens ook licht te regenen.

En nu mogen we via dezelfde weg helemaal terug rijden. Na een kilometer of tien is er wel nog een afslag naar het 8 km verder gelegen Rødsand. Ook een eindpunt, maar we besluiten er toch heen te rijden. Ook niks te beleven, maar wel mooie omgeving.

Een kortere gemeentenaam ge je nergens ter wereld vinden

Nu we dit gezien hebben kunnen we in één ruk terug naar onze chalet. Dat we dezelfde weg moeten terugrijden is overigens geens straf want nu zien we alles langs de andere kant

 De meeuwen maken zich op voor regenweer.

 Deze zaten op het strand tot wij daar verschenen 😁

We hebben de regen maar meegebracht naar hier. Niks noorderlicht vanavond,  dus we kunnen op tijd gaan slapen. Morgen verhuizen we voor 1 nacht naar Harstad.