Na het ontbijt - dat we overigens voor de laatste keer zelf hebben gemaakt - vernemen we van Ian, de gastheer, dat we met nog 6 andere gasten mee kunnen met een groepswandeling op de Vetten, een 'berg' van 467 meter hoog. Lijkt ons wel wat en om 11u vertrekken we met het hele gezelschap. Met de auto rijden we naar het startpunt, op goed 12 km van ons verblijf verwijderd. De groep bestaat uit 2 gidsen (Verena, een jonge Duitse en Ian zelf), 4 Nederlanders, 2 Fransen en wijzelf.
Het eerste stuk gaat gestaag omhoog zonder echt steil te zijn. Hier wordt echter al snel duidelijk dat 2 deelnemers niet gewend zijn om te wandelen. Na een goede 2 km komen we aan een hut waar even wordt uitgerust en genoten van het landschap.
De bergen op de achtergrond zijn de Lofoten (70 km in vogelvlucht van hier)
Voor het 2de stuk tot op de top wordt de groep in 2 delen gesplitst: wij en het Franse koppel samen met de Verena voorop, terwijl de anderen op eigen tempo zullen volgen.
Het gaat nu een heel eind vlak tot zeer licht stijgend tot de laatste paar honderd meter voor de top. Die zijn best wel pittig en zorgen ervoor dat we, nat van het zweet, om 13:40 boven komen. En hier worden we weer op een prachtig 360° panorama getrakteerd.
Annette en de gids volgen op enige afstand.
Hutje op de top
Zeearend
Het groepje huizen op de voorgrond is Ringstad, dat overigens 24 inwoners telt.
In het kleine hutje op de top kunnen we onze pistolékes oppeuzelen terwijl we wachten op de achterblijvers. Na 40 minuten is de groep weer compleet en nadat Ian een groepsfoto heeft gemaakt en wat uitleg heeft gegeven bij wat we allemaal beneden ons zien, vertrekken we weer met ons vijven om boven nog een rondje te maken. Duizelingwekkend uitzicht weer.
Vanaf nu gaat het alleen nog naar beneden. De Fransman en ik lopen voorop en blijkbaar zijn we toch ergens verkeerd gelopen, want opeens horen we Verena buiten adem op ons roepen. Ze heeft blijkbaar flink moeten doorlopen om ons in te halen en terug naar de rest van de groep te leiden 😁.
Na 11,7 km (voor mij en de Fransman, Annette heeft een kilometertje minder) komen we uiteindelijk terug bij de auto waar Ian nog een verrassing heeft. Vlakbij ligt een stormhut met haardvuur en hij heeft de typische Noorse worsten bij die we daar kunnen grillen. Zelf lijkt hij er niet erg aan te trekken omdat het inmiddels bijna 17u is, maar de groep mag beslissen en de keuze is snel gemaakt.
Een klein anderhalf uur later zijn we terug op ons appartementje en zit er weer een mooie dag op. Tijdens het avondeten zie ik met lede ogen toe hoe de lucht weer volledig dicht trekt en de kansen op noorderlicht dalen tot 0 😔. Het is overigens wel zo'n 18° geworden vandaag.
Posts
